حسینی : هواداران تراکتور حرف ندارند

سید محسن حسینی ، متولد 1363 در تهران فوتبال خود را از محلات تهران شروع کرده و از سن نونهالی در محلات شمران مشغول به بازی شده است ، اولین تیم باشگاهی وی در سن نوجوانی بوده که به تیم شهرداری منطقه 12 تهران پیوسته است از این باشگاه به تیم صبا باتری دعوت شده و در سنین جوانان و امید در تیم های پایه این تیم بازی کرده است وی از صبا باتری به تیم سرخ پوشان دلوار افزار پیوسته و مدتی نیز با فراز کمالوند هم تیمی شده است و بعد از پیوستن کمالوند به تراکتورسازی این بازیکن نیز به تیم تراکتور دعوت شده است و تا به امروز پنج سال است که با پیراهن شماره 14 تراکتورسازی بازی می کند

در ابتدا برایمان بگو چه عاملی باعث شد به تبریز و تیم تراکتورسازی بیایی؟

آقای کمالوند در تیم سرخ پوشان بازی من را دیده بود و بعد از اینکه ایشان به عنوان سر مربی به تراکتورسازی آمدند من را نیز برای کمک به ایشان و تیم تراکتورسازی دعوت کردند و بعد از قهرمانی در لیگ یک به لیگ برتر صعود کردیم و تا به امروز نزدیک به پنج سال است که در خدمت تیم تراکتورسازی و هواداران متعصب این تیم هستم.

قبل از اینکه به تبریز بیایی چه ذهنیتی در مورد این شهر داشتی؟

شهر تبریز را بیشتر در تلویزیون دیده بودم ، مخصوصا پارک ائل گولی و چند جای دیگر که بیشتر نشان می داد و شنیده بودم که غذا های خیلی خوب و خوشمزه ای هم دارد و جالب اینجاست که من آن زمان همیشه آذربایجان غربی و شرقی را اشتباه می انداختم که بعد از آمدن به تبریز در ذهنم ماند و دیگر اشتباه نمی کنم ، پدرم یک فرد نظامی بود و از سرمای تبریز یک جور دیگری تعریف می کرد ، وقتی مشخص شد می خواهم به تبریز بیایم ، پدرم گفت که در تبریز چهار فصل را در یک روز می بینی که من گفتم یعنی چه در یک روز چهار فصل می بینم ! که بعد از حضور در تبریز و بعد از گذشت زمان فهمیدم که یعنی چه و کاملا مشخص بود که صبح پا می شدیم هوا خیلی خوب و آفتابی بود نزدیک های ظهر بادی و طوفانی و شب نیز برف و تگرگ ، یادم می آید با سرخ پوشان به تبریز آمده بودیم در آن موقع برف می بارید و تمام سکو ها سفید شده بود ، هواداران تبریزی در آن زمان و در آن شرایط برفی سر پا ایستاده بودند و یکپارچه تیم خودشان را تشویق می کردند که برای من و سایر بازیکنان جالب بود.

در دنیای فوتبال با کدام بازیکنان صمیمی هستی؟

در تراکتورسازی بیشتر با مسعود ابراهیمزاده ، مصطفی اکرامی و مهدی کیانی و فرزاد آشوبی که سال قبل در تراکتورسازی بود.

اصلی ترین نقاط ضعف و قوت تراکتور را در چه می بینی؟

در جایگاهی نیستم که در باره این موضوع حرف بزنم ، ولی نقاط قوت تراکتورسازی هواداران با تعصب اش هستند که یک دلگرمی خاصی به بازیکنان می دهند چون همیشه و در همه جا پشتیبان ما بودند و ما را تنها نگذاشته اند ، یک مشکل در تراکتور و سایر باشگاه ها می باشد آن هم تحریم ایران توسط دشمنان لعنتی که باعث شده اند باشگاه با مشکل مالی روبرو شود ، که خوشبختانه در باشگاه ما با مدیریت قوی و مدبرانه آقای جعفری این موضوع به موقع حل شده است.

از مدیریت باشگاه گفتی ، به نظر تو به عنوان یکی از قدیمی های تراکتور ، مدیریت باشگاه در این مدت در چه حدی بوده است؟

شما ببینید هرکسی در ایران به موفقیت می رسد دشمن زیادی هم پیدا می کند ، در هر شغلی و در هر زمینه ای اینگونه است ، آقای جعفری هم از سال قبل دشمنانش در حال افزایش است ، سردار جعفری مدیر عامل باشگاه تراکتورسازی که برای اولین بار به رشته فوتبال وارد شده بود و شناخت آنچنانی نداشت در فصل اول عملکرد بسیار خوبی داشت ، سال اول رتبه پنجم را به دست آوردیم بعد نائب قهرمانی به همراه آسیایی و امسال هم که در بالای جدول قرار داریم ، سردار آدم بسیار ساده ، دین دار مذهبی و با تعصبی می باشد ، ایشان از وقتی به باشگاه آمده است به تنهایی با تمام مشکلات مبارزه کرده است ، مهم به اوج رسیدن نیست مهم در اوج نگاه داشتن است که باید هواداران مدیریت باشگاه را حمایت کنند ، آخر های فصل فشردگی مسابقات خیلی بالا می باشد هواداران با حمایت های خود این فشار را از تیم و مدیریت باشگاه بگیرند ، خدا را شکر که ایشان با جدیت تمام ، با پشتکاری و تدابیر مدیریتی باعث پیشرفت تیم شده است.

در بازی فولاد با یک حرکت نمایشی گل مساوی رو زدی و خوشحالی جالبی داشتی میشه بیشتر توضیح بدی؟

اول که من بعد از هر گلی که می زنم جای انگشتر در دست چپم که نماد ازدواج می باشد را می بوسم و گل هایم را به همسرم تقدیم می کنم ، بعد گهواره ببتویی را انجام دادم به عشق پسرم امیرعلی که تازه به دنیا آمده است ، ایام فاطمه بود حضرت زهرا(س) را هم صدا زدم ، البته جالب اینجاست که بعد از گل خواستم خوشحالی کنم یک لشگر آدم ریخت سرم که نتوانستم هیچ یک از خوشحالی ها را به خوبی انجام دهم ، ولی بیشتر از این خوشحال شدم که هواداران بعد از گل به شدت خوشحال شدند.

بزرگترین آرزوی ورزشی ات چیست؟

بزرگترین آرزوی ورزشی من پوشیدن لباس مقدس تیم ملی می باشد ، البته در تیم ملی ارتش جمهوری اسلامی ایران این لباس را پوشیدم ، آن زمان که در تورنمنت بازی مقدماتی جام جهانی نظامی ها بود 4 بازی ملی در کارنامه من ثبت شد ، در اینجا باید از باشگاه تراکتورسازی و سردار جعفری هم تشکر کنم که هم خوشحال بودند که یک بازیکن از تراکتورسازی در این تیم حضور دارد و اجازه دادند حدود بیست روز در اختیار تیم ملی باشم این را هم باید بگویم که ملی پوش شدن یک آرزو برای همه بازیکنان است و رفتن به این تیم انجام وظیفه است ، بعضی ها می خواهند با راه یابی به تیم ملی به اهداف شخصی خودشان برسند ، بازیکن ملی نام گیرند و سال بعد فلان قدر مبلغ دریافت کنند که هدف من فقط خدمت به تیم ملی کشورم می باشد.

در روز های اخیر مصاحبه ای از شما خواندیم که گفته بودید اگر امیرعلی نبود معتاد می شدم ، در این خصوص کمی شفاف سازی می کنید؟

دلیل این حرف این بود که وقتی بازیکنی پارسال از 34 بازی 32 بازی را انجام داده است و با این که پست دفاع را دارد هفت گل را زده است و یکی از قدیمی ترین بازیکنان تراکتورسازی محسوب می شود چرا باید به یکباره نیمکت نشین شود ، وقتی در بیرون از خانه مردم از من می پرسند چرا بازی نمی کنی جوابی ندارم بدهم و خودم را کوچک می کنم و می گویم شاید مشکل فنی دارم و دلیل صحبت هایم این بود.

به نظر خودت سید محسن حسینی بیشتر در نقش مدافع عملکرد خوبی دارد یا در نقش مهاجم؟

باور می کنید جواب این سوال را خودم هم نمی دانم ، چون هر موقع مدافع هستم با توجه به فیزیک بدنی همیشه فکر و ذکر من هجده قدمی حریف است که این فکر باعث می شود کوچکترین موقعیت ها را گل کنم ، پارسال آقای قلعه نوعی در بازی صنعت نفت آبادان من را از اول مهاجم قرار داد که در دقیقه پنج یا شش بود که گل زدم.

الگوی شما در فوتبال چه کسی هست؟

الگوی اخلاقی کریم باقری ، الگوی فنی بختیاری زاده.