تبریز، پایتخت جدید فوتبال ایران

راهیابی گسترش فولاد تبریز به لیگ برتر فوتبال كشور كه در ایام تعطیلات نوروز و به لطف قهرمانی زودهنگام این تیم در گروه نخست لیگ دسته اول كشور شكل گرفت، تعداد تیم‌های آذربایجانی و به واقع باشگاه‌های شهر تبریز را در لیگ برتر به عدد ۲ رساند. تراكتورسازی كه امسال همچون فصل پیش در لیگ برتر خوش درخشیده و حتی در آسیا هم خوب نتیجه گرفته، فصل آینده در این لیگ یك همشهری و یاور آشنا خواهد داشت و با این كه این دو تیم با یكدیگر بر سر عنوان تیم اول شهر تبریز و موفق‌ترین آذری لیگ برتر هم رقابت خواهند داشت، اما قطعا فوتبالدوستان آذری از این كه بعد از سال‌ها نماینده نداشتن در بالاترین دسته لیگ كشور، دو نماینده در این عرصه خواهند داشت از شادی در پوست خود نمی‌گنجند.

 

در شایستگی آذربایجان برای این مهم براساس نمایشی كه در سه فصل اخیر از تراكتورسازی در لیگ برتر و امسال از گسترش فولاد در «لیگ یك»‌ دیده‌ایم، كوچك‌ترین تردیدی وجود ندارد و به واقع آذری‌ها امسال در آستانه گسیل یك تیم دیگر هم به لیگ برتر قرار داشته‌اند و آن تیم شهرداری تبریز است كه در گروه دوم این لیگ هرچند یك بازی حساس را در روز دهم فروردین با نتیجه ۲ بر یك به رقیب بزرگ و اصلی‌اش استقلال خوزستان واگذار كرد، اما در هفته‌های منتهی به آن مسابقه حتی به صدر جدول گروهش هم ارتقا یافته بود. این در حالی است كه تبریز تیم ماشین‌سازی ـ دیگر «قدرت» سنتی فوتبال این شهرـ  را هم در مسابقه‌های امسال لیگ دسته اول حضور داشته، اما این تیم برخلاف سایر نماینده‌های تبریز و در تضاد با گذشته روشن خودش امسال بسیار ضعیف كار كرده و قعرنشین گروه نخست لیگ دسته اول كشور شده است.

گسترش فولاد كه با هدایت رسول خطیبی جوان لیگ‌برتری شده و شهرداری تبریز كه با رهبری فراز كمالوند، سرمربی دو فصل پیش تراكتورسازی تا یك قدمی صعود به لیگ برتر پیش رفته، نشانه‌های پویایی دوباره فوتبال شهری هستند كه بعد از قریب به یك دهه دوری از دوران اوجش، سرانجام حیات مجدد درخشانش را آغاز كرده و حتی همسو با تهران و اصفهان تبدیل به پایتخت فوتبال ایران شده است.

تبریز از فصل دوم لیگ برتر كه تراكتورسازی از این لیگ سقوط كرد و لیگ یكی شد تا فصل دهم لیگ برتر كه این تیم با صعود از لیگ دسته اول و از نو وارد لیگ برتر شد، هیچ نماینده‌ای در این لیگ نداشت و جای خالی‌اش از هر جهت احساس می‌شد، زیرا میزان شور و اشتیاقی كه مردم این شهر و اهالی فوتبال آن به این ورزش و علاقه‌ای كه به تیم‌های خود دارند ـ همان‌طور كه خودتان نیز در این مدت دیده‌اید ـ غیرقابل وصف است.

امروز یكی از پایه‌های بزرگ و اصلی كار تراكتورسازی و سلاح عمده این تیم هوادارانش هستند كه با غریو شادی و موج حمایت خود، تیم‌شان را متحول كرده و رقبا را تضعیف روحی می‌كنند و اگر این موضوع در سومین فصل حضور متوالی تراكتورسازان در لیگ برتر برای رقبای داخلی آنان قدری عادی شده و پذیرفته‌اند حتی در زمین خودشان تعداد طرفداران سرخ‌های تبریزی را بیشتر از حامیان خویش ببینند، برای آسیایی‌‌ها كه برای اولین بار پذیرای تراكتور در جمع خود هستند، این امر نادر و شگفت‌انگیز است. اگر جز این بود الجزیره امارات با پیشینه چهار بار شكست‌نخوردن مقابل استقلال در سال‌های اخیر در دهه اول اسفند ۹۱ آن‌گونه در تبریز پذیرای شكست یك بر ۳ نمی‌شد. از تداوم و كار خوب ممتد تراكتورسازی در لیگ برتر ایران نیز همین بس كه این تیم دو فصل پیش به رتبه پنجم رسید و فصل گذشته نایب‌قهرمان شد و امسال نیز حداقل می‌تواند روی رتبه سومی خود حساب كند. این در شرایطی است كه حتی رفت‌وآمد مربیان (فراز كمالوند، امیر قلعه‌نویی و اینك تونی اولیویرا)‌ هم از كارایی تراكتور نكاسته و برعكس بر آن افزوده است.

سرنوشت و رتبه حاصله گسترش فولاد در فصل آینده كه برای اولین بار لیگ برتر را تجربه خواهد كرد غیرقابل پیش‌بینی نشان می‌دهد، ولی می‌توان مطمئن بود با آمدن این تیم یك شور و وجد تازه به پیكر لیگ تزریق شده و یك روند جدید سرشار از حیات و اشتیاق به این مسابقه‌ها اضافه گشته و تیم دیگری آمده است تا سزاواری فوتبال آذربایجان را فریاد كند و مثل تراكتور‌سازی قله‌های رفیع تازه‌ای را تجربه نماید. البته دو‌تیمی‌بودن در لیگ برتر چیز تازه‌ای برای تبریز نداشت و این شهر فصل پیش نیز با حضور همزمان تراكتورسازی و شهرداری تبریز در این لیگ سر به آسمان می‌سایید و امیدها و آرزوهایش بسیار بود، اما شهرداری قدر خود را ندانست و به سبب نداشتن توازن كاری و تغییر‌دادن مكرر مربیانش سرانجام لیگ یكی شد و همان‌طور كه قبلا گفتیم؛ امسال كوشیده است با تجدید سازمان خود و با استفاده از مربیگری كمالوند كه به سبب دو سال كار در تراكتورسازی فضای كار در تبریز را بخوبی می‌شناسد، بسرعت به لیگ برتر برگردد و حتی اگر امسال موفق به انجام این كار نشود با این روحیات و با این بازیكنان تلاشگر و با خیل حمایت مردمی كه پشت تیم‌های تبریزی و بویژه تراكتورسازی است، موفقیت فوق دیر یا زود شامل شهرداری و شاید یك تیم دیگر تبریزی هم بشود. در سال‌های اخیر كه تعداد زیادی از تیم‌های تهرانی به شهرستان‌‌ها واگذار شده‌ است و شیراز از دو نماینده‌اش یكی (برق)‌ را دور از گذشته روشن‌اش و در قعر جدول لیگ یك می‌بیند و یكی از اصفهانی‌های لیگ (ذوب آهن)‌ نیز به‌سختی و بشدت از اریكه قدرت به زیر افتاده است، تبریز در رنسانسی تازه و در یك موج بیداری دوباره داستان استثنایی و سراسر هیجان تراكتورسازی و حالا ماجرای چشمگیر و غافلگیر‌كننده گسترش فولاد را مطرح كرده و نه‌تنها فوتبال آذربایجان را احیا كرده، بلكه به كل فوتبال ایران جانی تازه بخشیده است. از حالا می‌توان در انتظار نمایش‌های تازه و پرماجرا و بسیار جالبی از جانب یاران رسول خطیبی در لیگ برتر بود؛ نمایش‌هایی كه مثل بازی‌های سه سال اخیر تراكتورسازی، لیگ برتر را غنی‌تر خواهد كرد.